နာဂစ္ ဒုကၡသည္မ်ား အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္ေနဆဲ

ေအာင္သက္ဝိုင္း | ဧရာ၀တီတိုင္း ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚ လပြတၱာ ၿမိဳ႕ ျပင္တြင္ ေနထိုင္လွ်က္ရွိေသာ နာဂစ္ ဆိုင္ကလုန္း မုန္တိုင္းဒုကၡသည္ ၁၀၀၀ ေက်ာ္သည္ အလုပ္အကိုင္ႏွင့္ စား၀တ္ေနေရး အခက္အခဲမ်ား ႀကံဳေတြ႕ေနဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း ဒုကၡသည္မ်ား က ေျပာသည္။

ဘ၀တူ ဒုကၡသည္ အစုတစုကို ေတြ႕ရစဥ္ (ဓာတ္ပံု - ေအာင္သက္ဝိုင္း/ဧရာဝတီ)

စစ္အစိုးရ၏ ေနရပ္ရင္း ေက်းရြာမ်ားဆီသို႔ အတင္းအက်ပ္ ျပန္လည္ေစလႊတ္မႈကို ျငင္းဆန္ခဲ့ေသာ အဆိုပါဒုကၡသည္ မ်ားမွာ လပြတၱာျမိဳ႕ျပင္ လပြတၱာ-ေျမာင္းျမ ကားလမ္းေဘးရွိ ေက်းရြာမ်ားတြင္ ခိုကပ္ေနထုိင္ေနရျပီး အလုပ္အကိုင္ မရွိ၍ စား၀တ္ေနေရး အခက္အခဲအျပင္ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈဆိုင္ရာ အခက္အခဲမ်ား ႀကံဳေတြ႕ေနရ သည္ ဟု ပိႏၷဲေတာင္ ေက်းရြာအနီးတြင္ ေနထုိင္သည့္ မုန္တုိင္းသင့္ ဒုကၡသည္မ်ားက ေျပာၾကားသည္။

ထို႔အျပင္ ကေလးငယ္မ်ား အတြက္ ပညာေရးဆိုင္ရာ အခက္အခဲမ်ား ႀကံဳေတြ႕ေနရၿပီး အကူအညီမဲ့ ျဖစ္ေန ၾကသည္ဟုလည္း ဆိုသည္။

လပြတၱာ-ေျမာင္းျမ ကားလမ္းေဘးရွိ ဒုကၡသည္ စခန္းမ်ားကို အာဏာပိုင္မ်ားက ဖ်က္သိမ္းျပီးေနာက္ ေနရပ္ျပန္ရန္ ျငင္းဆန္သည့္ ဒုကၡသည္မ်ားကို ပိႏၷဲေတာင္၊ ေက်ာက္ေမွာ္၊ ေက်ာက္ျဖဴ ေက်းရြာမ်ားရွိ လူသူ အေရာက္အေပါက္ နည္းေသာ ေနရာမ်ားသို႔ အတင္းအက်ပ္ ေျပာင္းေရႊ႕ေစခဲ့ေၾကာင္း၊ လပြတၱာ-ေျမာင္းျမ ကားလမ္းေဘးတြင္ ေနထုိင္ၾကျခင္းမျပဳရန္ တင္းက်ပ္စြာ တားျမစ္ခဲ့ျပီး ထိုသို႔တားျမစ္ျခင္းမွာ အေျခအေန အားလုံးမွာ ပုံမွန္အေနအထား ျပန္လည္ ေရာက္ရွိျပီး ဒုကၡသည္ တဦးတေယာက္မွ မရွိေတာ့ဟု ထင္ျမင္ေစလိုသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဒုကၡသည္မ်ားက ေျပာသည္။

“သုံးမိုင္၊ ငါးမိုင္နဲ႔ ရတနာဒီပ ဒုကၡသည္စခန္းေတြက ေနရပ္မျပန္ခ်င္တဲ့ ဒုကၡသည္ေတြကို ရြာနားေတြမွာ ေနခိုင္းတယ္။ လပြတၱာ ေျမာင္းျမ ကားလမ္းေဘးမွာ လုံး၀မေနရဘူး။ ကားလမ္းေဘးမွာေနရင္ ျဖတ္သြားတဲ႕ကားေတြ က ဒုကၡသည္ေတြကို ေတြ႕မွာစိုးလို႔”ဟု ပိႏၷဲေတာင္ေက်းရြာ အနီးတြင္ ေနထုိင္သည့္ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္အရြယ္ ဒုကၡသည္ အမ်ဳိးသမီးတဦးက ေျပာသည္။

ဒုကၡသည္မ်ားမွာ လူသူအေရာက္အေပါက္ နည္းပါးသည့္ ေနရာမ်ားတြင္ တာေပၚလင္စမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ တဲငယ္ေလးမ်ားတြင္ ေနထုိင္ေနရျပီး စစ္အစိုးရက တစုံတရာ ကူညီမႈ မျပဳေတာ့ေၾကာင္း၊ လပြတၱာျမိဳ႕နယ္ အေျခစိုက္ WFP အဖြဲ႕မွေ၀ျခမ္းသည့္ ဆန္ရိကၡာမ်ားကို ရရွိေသာ္လည္း အလုပ္အကိုင္ မရွိဘဲျဖစ္ေနသည့္ အတြက္ စား၀တ္ ေနေရး ခက္ခဲေနရေၾကာင္း ဒုကၡသည္မ်ားက ေျပာသည္။

“WFP က လူတဦးကို တလ ဆန္ ေျခာက္ျပည္၊ ဆီ ၅၅ က်ပ္သား၊ ပဲနဲ႔ဆားေပးတယ္။ အစိုးရဆီကေတာ့ ဘာမွ မရဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခုေပးတဲ့ ရိကၡာကလည္း မိသားစုေတြအတြက္ မလုံေလာက္ဘူး။ မုန္တုိင္းျဖစ္ျပီးတာ တႏွစ္ ျပည့္ေတာ့မယ္၊ က်ေနာ္တို႔မွာ ခုခ်ိန္ထိ ေနစရာ အတည္အက်မရွိ အလုုပ္လည္းမရွိ။ တေန႔တေန႔ ငါတို႔ကို ဘယ္မ်ား ေျပာင္းခိုင္းဦးမလဲဆိုျပီး က်ီးလန္႕စာစား ေနရတယ္”ဟု နာဂစ္မုန္တုိင္းတြင္ မိသားစု၀င္ ၁၀ ဦးဆုံးရႈံးခဲ့သည့္ ကိုင္းေသာင္ ေက်းရြာသား ဒုကၡသည္ တဦးက ဆိုုသည္။

ဒုကၡသည္မ်ားမွာ အလုပ္အကုိင္ မရွိသည့္အတြက္ အနီးအနား ေက်းရြာမ်ားတြင္ ၾကဳံရာက်ပန္း အလုပ္မ်ားကို လုပ္အားခ ေစ်းေပါေပါျဖင့္ လုပ္ကိုင္ေနရ ေၾကာင္းလည္း သိရွိရသည္။

“ဆန္ခ်ည္းပဲ ခ်က္စားလို႔ မရေတာ့ ဟင္းစားအတြက္ ရြာေတြမွာ အလုပ္သြားလုပ္ ၾကရတယ္။တခ်ိဳ႕က ေက်ာက္ ေမွာ္ ရြာနားမွာ အုတ္ဖုတ္လုပ္ငန္းေတြမွာ လုပ္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က လယ္ေတြမွာ လယ္ၾကြက္ေထာင္တယ္။ ေျမာင္းေတြမွာ ဖားငါးရွာတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ၃ မိုင္လပြတၱာျမိဳ႕သစ္ စီမံကိန္းမွာ၀င္ျပီး အလုပ္လုပ္ၾကေပါ႕။ အားလုံး တေန႔ ရတဲ့ လုပ္အားခက က်ပ္တေထာင္ ေအာက္မွာပဲ ရွိတယ္။ ကံတအားေကာင္းတဲ့ ဒုကၡသည္တခ်ဳိ႕က လပြတၱာျမိဳ႕ ေပၚက ကုလသမဂၢနဲ႔ တျခားအဖြဲ႕ေတြဆီမွာ လုံျခဳံေရး အလုပ္တို႔ ဘာတို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုအဖြဲ႕အစည္း ေတြဆီမွာ အလုပ္ရတဲ့သူက နည္းလြန္းပါတယ္”ဟုပိႏၷဲေတာင္ ေက်းရြာေန ဒုကၡသည္ အမ်ဳိးသမီး တဦးက ဆိုသည္။

ေဖေဖာ္၀ါရီ လကုန္မွစျပီး လပြတၱာျမိဳ႕နယ္အတြင္း အလြန္ပူျပင္းလာရာ တာေပၚလင္စျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ တဲမ်ားတြင္ ေနထုိင္ရေသာ ဒုကၡသည္မ်ားမွာ အပူဒဏ္ကို အလြန္ခံစားေနရျပီး ကေလးငယ္ မ်ားမွာလည္း အပူဒဏ္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေရာဂါမ်ား ခံစားေနရသည္ဟု သိရသည္။

“တာေပၚလင္တဲက ေန႔လယ္ဆို ပူလို႔မေနႏုိင္ဘူး။ တာေပၚလင္တဲမွာ ေနတဲ့လူၾကီးေရာ ကေလးေတြေရာ မိတ္ေတြ အေရျပားအနာေတြ ျဖစ္ၾကတယ္” ဟုပိႏၷဲေတာင္ ေက်းရြာအနီးတြင္ ေနထုိင္သည့္ ဒုကၡသည္တဦးက ဆိုသည္။

ယင္း ဒုကၡသည္မ်ား၏ က်န္းမာေရးႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ား ပညာေရးအတြက္ အာဏာပိုင္မ်ားက တစုံတရာစီမံေပး ထားျခင္းမရွိေၾကာင္းလည္း သိရွိရသည္။

“က်န္းမာေရးနဲ႕ ကေလးေတြအတြက္ ေက်ာင္းေတြ စီမံေပးဖို႔ ေ၀းေရာ က်ေနာ္တို႔မွာ ခုေနတဲ့ ေနရာေလးကေန ဘယ္အခ်ိန္ ေျပာင္းခိုင္းမလဲဆိုျပီး လန္႔ေနရတာဗ်”ဟု အသက္ ၄၀ ေက်ာ္အရြယ္ ဒုကၡသည္တဦးက ဆိုသည္။

ေက်းရြာမ်ားတြင္ ခိုကပ္ေနထုိင္ၾကသည့္ ဒုကၡသည္မ်ားကို နယ္ခံမ်ားက ခြဲျခား ႏွိမ္ခ်ဆက္ဆံမႈမ်ား ရွိေၾကာင္းလည္း သိရသည္။

ႏွိမ္ခ်ဆက္ဆံမႈမ်ား ၊စား၀တ္ေနေရး၊ က်န္းမာေရး အခက္အခဲမ်ား ၾကဳံေတြ႕ေနရ ေသာ္လည္း ဒုကၡသည္မ်ားမွာ ေနရပ္ရင္း ေက်းရြာမ်ားဆီသို႔ အျပန္လိုၾကေၾကာင္း ေျပာဆိုၾကသည္။

“ဒီမုန္တုိင္းမွာ မိသားစုေတြ ေသကုန္တယ္။ ရြာကိုျပန္သြားလို႕ ေနာက္ဒီလို အျဖစ္မ်ဳိး ထပ္ၾကဳံမယ္၊ မၾကဳံဘူးဆိုတာ မေျပာႏုိင္ဘူး။ ေနာက္ျပီးရြာျပန္ရင္ ေသသြားတဲ့ မိသားစုေတြကို အျမဲသတိရေနမွာ။ လုံး၀မျပန္ေတာ့ဘူး” ဟု ဒုကၡသည္ အမ်ဳိးသားတဦးက ဆိုသည္။

အဆိုပါ ဒုကၡသည္မ်ားထဲတြင္ လင္ေယာက်္ား ဆုံးရႈံးသြားသည့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ပါ၀င္ျပီး အခ်ဳိ႕ေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားမွာ ဒုကၡသည္မ်ား စုေပါင္းေနထုိင္ရာ ေနရာမ်ားႏွင့္ အနီးအနား ေက်းရြာမ်ားတြင္ လိင္ေဖ်ာ္ေျဖေရး အလုပ္လုပ္၍ အသက္ေမြး မႈမ်ားလည္း ရွိေၾကာင္း ဒုကၡသည္မ်ားက ေျပာသည္။

ပိႏၷဲေတာင္ ေက်းရြာအနီးတြင္ ဒုကၡသည္မိသားစု ၃၀၀ နီးပါးရွိ လူဦးေရ တေထာင္ေက်ာ္ႏွင့္ ေက်ာက္ျဖဴ၊ ေက်ာက္ေမွာ္ ေက်းရြာအနီးအနားတြင္ ဒုကၡသည္ဦးေရ ရာဂဏန္းနီးပါး တို႔သည္ ယခုအခ်ိန္ထိ အကူအညီမဲ့ ေနၾကေၾကာင္းလည္း ေဒသခံမ်ားထံမွ စုံစမ္းသိရွိရသည္။

ဧရာ၀တီ သတင္းေထာက္ ေအာင္သက္၀ိုင္းသည္ နာဂစ္ ဒုကၡသည္မ်ား လတ္တေလာ ႀကဳံေတြ႕ေနရဆဲ အခက္ အခဲမ်ားကို သိရွိရန္ မၾကာေသးခင္က နာဂစ္မုန္တိုင္း ဒဏ္သင့္ ျမစ္၀ကြန္းေပၚ ေဒသသို႔ ကုိယ္တိုင္သြားေရာက္ခဲ့ၿပီး ယခု သတင္းကို ေရးသားေပးပို႔ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၎ဒုကၡသည္မ်ား၏ အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဆက္လက္ ေရးသားတင္ျပသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။

source by : http://www.irrawaddy.org/bur/index.php?option=com_content&view=article&id=828:2009-03-13-06-39-54&catid=1:news&Itemid=2