ရဲရင့္ | ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ရိွ မယ္လဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ရက္သတၱ ႏွစ္ပတ္ခန္႔အတြင္း ကာလ၀မ္းေရာဂါျဖစ္ပြားသူ (၅၃) ဦး ရိွၿပီျဖစ္သျဖင့္ စိုးရိမ္စရာျဖစ္သည္ဟု စခန္းေဆး႐ံုတာ၀န္ခံ ဆရာေစာေနဆဲက ေျပာၾကားသည္။
၎က “အရင္လ (၂၇) ရက္ကစၿပီး ဒီေန႔အထိ ကာလ၀မ္းေရာဂါျဖစ္သူ (၅၃) ဦးရိွသြားၿပီ။ ေရေၾကာင့္ အဓိကျဖစ္တာပဲ၊ စခန္းမွာသံုးတဲ့ ေရကမသန္႔ဘူး၊ ေလွ်ာ္ဖြတ္တာလည္း ဒီေရပဲ၊ ေသာက္သံုးတာလည္း ဒီေရပဲ။ ေနာက္တခ်က္က အစားအစာပဲ။ အမွဲ႔လြန္တဲ့ သစ္သီးေတြနဲ႔ မသန္႔တဲ့ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြေၾကာင့္ ဒီကူးစက္ေရာဂါျဖစ္ရတာပါ။ အခုျဖစ္ႏႈန္းအရဆိုရင္ စိုးရိမ္စရာအဆင့္မွာ ရိွေနပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။ေရာဂါျဖစ္ပြားေနသူမ်ားကို စခန္းအတြင္းရိွ ကာလ၀မ္းေရာဂါ ကုသေရးဌာနတြင္ ၾကပ္မတ္ကုသေပးလ်က္ရိွၿပီး စိုးရိမ္ဖြယ္ရာလူနာ (၅) ဦးမွလြဲ၍ ေသဆံုးသူမ်ား မရိွေသးေၾကာင္း၊ သက္ဆိုင္ရာ က်န္းမာေရးဌာနမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္၍ လုပ္ေဆာင္ေနေၾကာင္း ေစာေနဆဲက ေျပာသည္။
ေရာဂါထိန္းခ်ဳပ္မႈအတြက္ သင့္ေတာ္သလိုသာ လုပ္ေဆာင္ေနရၿပီး စခန္းတခုလုံး မျပန္႔ပြားေရးအတြက္ အထူးၾကပ္မတ္ လုပ္ေဆာင္ရန္ လုိအပ္သည္ဟု ၎ကေျပာသည္။
“အခုေရာဂါျဖစ္ ပြားေနတဲ့လူေတြက ရပ္ကြက္ (၃) ခုက လူေတြပဲ ရိွေသးတယ္၊ အျခားရပ္ကြက္ေတြ မပါေသးဘူး။ အျခားရပ္ကြက္ေတြပါ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ေဆး႐ံုမွာ ဘယ္လိုမွ ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး၊ မယ္လစခန္းမွာ အဓိကျပႆနာက ေရပဲ။ ေရမလံုေလာက္ေတာ့ လူေတြက ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ေရတြင္းေတြကို ျဖစ္သလိုတူးၿပီး သံုးစြဲၾကေတာ့ တကယ္အႏၲရာယ္မ်ားပါတယ္။ အဲဒီေရတြင္းေတြကို စစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ ကာလ၀မ္းေရာဂါပိုးေတြ ေတြ႔ရတယ္” ဟု ေစာေနဆဲက ရွင္းျပသည္။
မယ္လဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ရပ္ကြက္ (၂၂) ခုရိွသည့္အနက္ ရပ္ကြက္ (၃) ခုတြင္ ၀မ္းေရာဂါ ျဖစ္ပြားေနသည့္အတြက္ က်န္ရပ္ကြက္မ်ားသို႔ ကူးစက္မႈမျဖစ္ရန္ ေရာဂါကာကြယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ပညာေပးလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ေနသည္ဟု စခန္းဥကၠ႒ မန္းထြန္းထြန္းက ေျပာသည္။
၎က “ကူးစက္မႈအမ်ားဆံုးျဖစ္တဲ့ စီ၀မ္းဘီ၊ စီသရီးေအနဲ႔ စီသရီးဘီ ရပ္ကြက္ (၃) ခုမွာရိွတဲ့ လက္လုပ္ေရတြင္းေတြကို ပိုးသတ္ေဆးေတြျဖန္းၿပီးပိတ္ထားတယ္။ စခန္းတခုလံုးမွာလည္း ပညာေပးမႈနဲ႔ စည္းကမ္းခ်က္ေတြ ထုတ္ထားတယ္၊ ေရာဂါကူးစက္မယ့္ အစားအစာ ေရာင္းခ်ခြင့္ေတြကိုလည္း ပိတ္ထားတယ္” ဟု ေျပာသည္။
မယ္လဒုကၡသည္စခန္းတည္ရိွရာ ထာ့ေဆာင္ရန္းၿမိဳ႕နယ္၏ ထိုင္းက်န္းမာေရးအရာရိွတဦးက စခန္းအတြင္း ကူးစက္ေရာဂါမ်ား အလ်င္အျမန္ျဖစ္ပြားရျခင္းမွာ ေရႏွင့္မိလႅာစနစ္မရိွဘဲ လူဦးေရထူထပ္စြာ ေနထိုင္ရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။
ဒုကၡသည္တဦးျဖစ္သူ ေစာကေညာက “ဒီလို ကူးစက္၀မ္းေရာဂါျဖစ္တာ စခန္းထဲမွာ ေရမလံုေလာက္ေတာ့ ကိုယ့္အိမ္နားမွာပဲ ေရတြင္းတူးၾကတယ္။ အိမ္သာနဲ႔ေရတြင္းက နီးနီးကပ္ကပ္ဆိုေတာ့ အႏၲရာယ္ရိွတယ္။ ေနာက္ၿပီး ထိုင္းေစ်းကြက္မွာ ေရာင္းလို႔မကုန္တဲ့ သစ္သီး၀လံမ်ဳိးစံုနဲ႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြကို ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ကားအစီးလိုက္ စခန္းထဲကေစ်းမွာ လာေရာင္းတာကို စခန္းတာ၀န္ရိွသူေတြက ေရာင္းခြင့္ေပးတယ္။ ဒီျပႆနာေတြကို တာ၀န္ရိွသူေတြ အေသအခ်ာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေပးဖို႔ လိုတယ္” ဟု ေျပာသည္။
မယ္လဒုကၡသည္စခန္းေဆး႐ံုကို ျပင္သစ္အေျခစိုက္ ႏုိင္ငံတကာ ေဆးဘက္ဆိုင္ရာ အဖဲြ႔စည္းတခုျဖစ္သည့္ Aide Medical International (AMI) အဖြဲ႔ႏွင့္ ပူးတြဲဖြင့္လွစ္ လုပ္ေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုစခန္းသည္ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ (၆၅) ကီလိုမီတာအကြာတြင္ တည္ရိွၿပီး ဒုကၡသည္(၅) ေသာင္းခန္႔ ေနထိုင္လ်က္ရိွသည္။
မယ္လဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ရပ္ကြက္ (၂၂) ခုရိွသည့္အနက္ ရပ္ကြက္ (၃) ခုတြင္ ၀မ္းေရာဂါ ျဖစ္ပြားေနသည့္အတြက္ က်န္ရပ္ကြက္မ်ားသို႔ ကူးစက္မႈမျဖစ္ရန္ ေရာဂါကာကြယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ပညာေပးလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ေနသည္ဟု စခန္းဥကၠ႒ မန္းထြန္းထြန္းက ေျပာသည္။
၎က “ကူးစက္မႈအမ်ားဆံုးျဖစ္တဲ့ စီ၀မ္းဘီ၊ စီသရီးေအနဲ႔ စီသရီးဘီ ရပ္ကြက္ (၃) ခုမွာရိွတဲ့ လက္လုပ္ေရတြင္းေတြကို ပိုးသတ္ေဆးေတြျဖန္းၿပီးပိတ္ထားတယ္။ စခန္းတခုလံုးမွာလည္း ပညာေပးမႈနဲ႔ စည္းကမ္းခ်က္ေတြ ထုတ္ထားတယ္၊ ေရာဂါကူးစက္မယ့္ အစားအစာ ေရာင္းခ်ခြင့္ေတြကိုလည္း ပိတ္ထားတယ္” ဟု ေျပာသည္။
မယ္လဒုကၡသည္စခန္းတည္ရိွရာ ထာ့ေဆာင္ရန္းၿမိဳ႕နယ္၏ ထိုင္းက်န္းမာေရးအရာရိွတဦးက စခန္းအတြင္း ကူးစက္ေရာဂါမ်ား အလ်င္အျမန္ျဖစ္ပြားရျခင္းမွာ ေရႏွင့္မိလႅာစနစ္မရိွဘဲ လူဦးေရထူထပ္စြာ ေနထိုင္ရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။
ဒုကၡသည္တဦးျဖစ္သူ ေစာကေညာက “ဒီလို ကူးစက္၀မ္းေရာဂါျဖစ္တာ စခန္းထဲမွာ ေရမလံုေလာက္ေတာ့ ကိုယ့္အိမ္နားမွာပဲ ေရတြင္းတူးၾကတယ္။ အိမ္သာနဲ႔ေရတြင္းက နီးနီးကပ္ကပ္ဆိုေတာ့ အႏၲရာယ္ရိွတယ္။ ေနာက္ၿပီး ထိုင္းေစ်းကြက္မွာ ေရာင္းလို႔မကုန္တဲ့ သစ္သီး၀လံမ်ဳိးစံုနဲ႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြကို ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ကားအစီးလိုက္ စခန္းထဲကေစ်းမွာ လာေရာင္းတာကို စခန္းတာ၀န္ရိွသူေတြက ေရာင္းခြင့္ေပးတယ္။ ဒီျပႆနာေတြကို တာ၀န္ရိွသူေတြ အေသအခ်ာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေပးဖို႔ လိုတယ္” ဟု ေျပာသည္။
မယ္လဒုကၡသည္စခန္းေဆး႐ံုကို ျပင္သစ္အေျခစိုက္ ႏုိင္ငံတကာ ေဆးဘက္ဆိုင္ရာ အဖဲြ႔စည္းတခုျဖစ္သည့္ Aide Medical International (AMI) အဖြဲ႔ႏွင့္ ပူးတြဲဖြင့္လွစ္ လုပ္ေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုစခန္းသည္ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ (၆၅) ကီလိုမီတာအကြာတြင္ တည္ရိွၿပီး ဒုကၡသည္(၅) ေသာင္းခန္႔ ေနထိုင္လ်က္ရိွသည္။
source by :ေခတ္ၿပိဳင္
0 comments:
Post a Comment