အပစ္ရပ္ေဒသတြင္ စစ္တပ္မ်ား ေျခကုပ္ယူ

ဧရာဝတီ | ျမန္မာစစ္အစုိးရက ၎၏တပ္မ်ားကုိ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားသည့္ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္ အဖဲြ႔မ်ား အေျခစုိက္ရာ ေဒသမ်ားတြင္ စဥ္ဆက္မျပတ္ စနစ္တက် တုိးခ်ဲ႕လ်က္ ရိွေၾကာင္း ဧရာဝတီက ရရိွသည့္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၏ တပ္တည္ လွ်ဳိ႕ဝွက္မွတ္တမ္းမ်ားအရ သိရသည္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းစဥ္က ျမန္မာ့တပ္မေတာ္တြင္ တုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ ၉ ခုႏွင့္ ျမန္မာျပည္ အလယ္ပုိင္းရိွ ေျချမန္တပ္မ ဌာနခ်ဳပ္ ၈ ခုသာ ရိွသည္။

အာဏာ သိမ္းၿပီးေနာက္ပုိင္း တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္အဖဲြ႔ အနည္းဆုံး ၁၇ ဖဲြ႔ႏွင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယူႏုိင္ခ့ဲၿပီး ထုိအဖဲြ႔မ်ား အေျခစုိက္သည့္ ေနရာမ်ားတြင္ တုိက္ခုိက္ေရး တပ္ရင္း အမ်ားအျပားကုိ တုိးခ်ဲ႕ထူေထာင္ခ့ဲသည္။

၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ေဒသကြပ္ကဲမႈ စစ္ဌာနခ်ဳပ္မ်ား (ဒကစ)၊ စစ္ဆင္ေရး ကြပ္ကဲမႈ ဌာနခ်ဳပ္မ်ား (စခက) ကုိ တုိးခ်ဲ႕ ဖဲြ႔စည္းၿပီး အပစ္ရပ္ ေဒသမ်ားတြင္ အေျခခ်ခ့ဲသည္။

၁၉၉၂ ခုႏွစ္တြင္ တပ္မေတာ္က ကယားျပည္နယ္ ေဒသတြင္ နယ္ေျမစုိးမုိးေရး၊ ေဒသကြပ္ကဲေရးတုိ႔ အတြက္ လိြဳင္ေကာ္ အေျခစုိက္ ေဒသကြပ္ကဲမႈ စစ္ဌာနခ်ဳပ္ကုိ ဖဲြ႔စည္းခ့ဲသည္။ မ်ားမၾကာမီ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္၏ တပ္မ်ားကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ ဗန္းေမာ္ ဒကစ ကုိ ဖဲြ႔စည္းခ့ဲသည္။

လွ်ဳိ႕ဝွက္ မွတ္တမ္းမ်ားအရ မုိင္းဆတ္ ဒကစကုိ ဝျပည္ ေသြးစည္း ညီညြတ္ေရး တပ္မေတာ္ ထိန္းခ်ဳပ္ရာ ေဒသရိွ စစ္အစုိးရ တပ္မ်ားအား အေထာက္အကူ ျပဳႏုိင္ရန္ တည္ေထာင္ခ့ဲျခင္း ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ အဆုိပါ ဒကစသည္ ရွမ္းျပည္နယ္ အေရွ႕ပုိင္း၊ ထုိင္းျမန္မာ နယ္စပ္အနီးတြင္ တည္ရိွသည္။

ကုိးကန္႔ လက္နက္ကုိင္အဖဲြ႔ အေျခစုိက္ရာ ေဒသတြင္လည္း ေလာက္ကုိင္ ဒကစ ကုိ ဖဲြ႔စည္းထူေထာင္ ခ့ဲသည္ဟု အဆုိပါ မွတ္တမ္းအရ သိရသည္။ ကုိးကန္႔ လက္နက္ကုိင္ အဖဲြ႔၏ အမည္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ လူမ်ဳိးစုမ်ား ဒီမုိကေရစီ မဟာမိတ္ တပ္ေပါင္းစု (MNDAA) ျဖစ္ၿပီး ၁၉၈၉ ခုႏွစ္တြင္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲခ့ဲသည္။

ရွမ္းျပည္နယ္ အေရွ႕ျခမ္းတြင္ တည္ေထာင္ခ့ဲေသာ မုိင္းျဖတ္ ဒကစမွာ ၁၉၉ဝ တြင္ အပစ္ရပ္ခ့ဲသည့္ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ မဟာမိတ္အဖဲြ႔ (NDAA) ထိန္းခ်ဳပ္ရာေဒသတြင္ တည္ရိွသည္။

ဒကစ အႀကီးအကဲသည္ ေျခလွ်င္တပ္မ တခု၏ တပ္မမွဴး ႏွင့္ ရာထူး တူညီၿပီး အပစ္ရပ္ ေဒသမ်ားတြင္ ေျချမန္ တပ္ရင္း အနည္းဆုံး ၅ ခုကုိ ကြပ္ကဲရသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒကစမွဴးသည္ အဆုိပါေဒသအတြင္း ဘ႑ာေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရးတုိ႔ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး တာဝန္ရိွသည္ဟု ယူဆရသည္။

၁၉၉၅ ခုႏွစ္တြင္ စစ္ဆင္ေရး ကြပ္ကဲမႈ ဌာနခ်ဳပ္ (စကခ) အမ်ားအျပားကုိ ဖဲြ႔စည္းခ့ဲၿပီး ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပုိင္း ေက်ာက္မဲေဒသ၊ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပုိင္း လိြဳင္လင္ ႏွင့္ ဖယ္ခုံေဒသ၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ မုိးေကာင္းေဒသ၊ ကရင္ ျပည္နယ္ ေက်ာက္ႀကီး ေဒသတုိ႔တြင္ အေျခစုိက္ခ့ဲသည္ဟု တပ္မေတာ္ လွ်ဳိ႕ဝွက္မွတ္တမ္းက ဆုိသည္။

မုိင္းပန္ စကခ (ရွမ္းျပည္နယ္)၊ မုိင္းျပင္း စကခ (ရွမ္းျပည္နယ္)၊ ေရး စကခ (မြန္ျပည္နယ္) တုိ႔ကုိ အဆုိပါ ေဒသမ်ားတြင္ စစ္ေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ား ပုိမုိ ထိေရာက္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေရးအတြက္ တည္ေထာင္ ခ့ဲသည္ဟု သိရသည္။

ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ေရးရာ ကြ်မ္းက်င္သူ ေမာင္ေအာင္မ်ဳိး၏ အဆုိအရ စကခ မ်ားသည္ ေျချမန္တပ္မ ဌာနခ်ဳပ္ (ခမရ) မ်ား ႏွင့္ အဆင့္တူျဖစ္ၿပီး တပ္ရင္း ၁ဝ ခု စီ ကြပ္ကဲ အုပ္ခ်ဳပ္ၾကသည္။ စကခ မွဴးမ်ားမွာ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ အဆင့္ ရိွၾကသည္။

၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္အထိ ရရိွေသာ စာရင္းမ်ားအရ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္တြင္ ဒကစ ၁၃ ခု ၊ ခမရ ၁ဝ ခု ႏွင့္ တုိင္းစစ္ ဌာနခ်ဳပ္ ၁၃ ခု ရိွသည္။ ၎တုိ႔၏ေအာက္တြင္ ေျခလွ်င္ ႏွင့္ ေျချမန္တပ္ရင္း စုစုေပါင္း ၅ဝ၄ ခု ရိွသည္။

source by : http://www.irrawaddy.org/bur/index.php?option=com_content&view=article&id=886:2009-03-26-11-49-50&catid=1:news&Itemid=2